Poważne oparzenia i uszkodzenie płuc, pełna świadomość przez krótki okres, a następnie wahania poziomu świadomości przez od czterech do pięciu tygodni, połączone z leczeniem lub poważnymi obrażeniami ortopedycznymi / fizycznymi, po których następuje śmierć w ciągu kilku tygodni do 3 miesięcy.
Poważne oparzenia i uszkodzenie płuc powodujące potworny ból, ale po 3 godzinach następuje utrata przytomności, a dwa tygodnie później śmierć.
Natychmiastowa utrata przytomności po urazie i śmierć po 6 tygodniach.
Natychmiastowa utrata przytomności lub utrata przytomności następująca po bardzo krótkim czasie po urazie i śmierci w ciągu tygodnia. Jeśli ofiara jest początkowo przytomna, ale umiera z powodu odniesionych obrażeń tego samego dnia.
Strach przed zbliżającą się śmiercią / skróceniem oczekiwanego życia. Dla rodziców małych dzieci cierpiących na taką udrękę psychiczną przez okres około 3 miesięcy.
Stan w którym poszkodowany nie odczuwa bólu fizycznego, ma pełną świadomość swojej niepełnosprawności, oczekuje że będzie jeszcze żył 25 lat lub więcej, zachował zdolności mowy, wzroku i słuchu, ale potrzebuje pomocy w funkcjonowaniu organizmu. W górnym przedziale będą przypadki, w których występuje ból fizyczny lub gdy ma on znaczący wpływ na zmysły lub zdolność komunikowania się. Takie przypadki często wiążą się ze znacznym uszkodzeniem mózgu. Brak świadomości - znacznie zmniejszona oczekiwana długość życia. Inne czynniki leżące u podstaw roszczenia obejmują wiek, zakres wszelkich pozostałych ruchów, stopień niezależności lub uśmierzenie bólu (jeśli występuje) poprzez zapewnienie: pomocy, sprzętu, leczenia. Obecność problemów z oddychaniem i depresja.
Zależne od: - obecności i nasilenia bólu, - stopnia niezależności, - depresji, - wieku i długości życia, - impaktu na życie sexualne. Obecność narastającego paraliżu lub stopień ryzyka, że wystąpi, na przykład z powodu jamistości rdzenia, może sprawić, że odszkodowanie będzie jeszcze wyższe, jak i obecność innych poważnych obrażeń.
Dla młodego-dorosłego wnioskodawcy cierpiącego na częściowy paraliż, w wyniku którego śmierć następuje w ciągu około 2 lat. W przypadkach, gdy śmierć nastąpi z innych przyczyn w krótkim okresie od wypadku, zostanie przyznana nieco niższa kwota.
Poszkodowany ma mozliwość reagowania na podstawowe komendy, wraca do zdolności otwierania oczu, regularnego snu i budzenia się, ma odruch postawy. Ma jakikolwiek reakcje na otoczenie, małe albo żadne funkcje językowe oraz potrzeba pełnej opieki.
Osoba bardzo poważnie niepełnosprawna. Bardzo duże uzależnienie od innych osób i potrzeba ciągłej profesjonalnej pomocy. Niepełnosprawność fizyczna i intelektualna z ryzykiem wystąpienia inych symptomów w przyszłości.
Przypadki, w których występuje od umiarkowanej do ciężkiej zmiany intelektualnej, zmiana osobowości, wpływ na wzrok, mowę i zmysły ze znacznym ryzykiem epilepsji i brak perspektyw zatrudnienia. Przypadki, w których występuje zmiana intelektualna typu od słabej do umiarkowanej. Zdolność do pracy jest znacznie mniejsza lub żadna. Istnieje pewne ryzyko ataków padaczki. Przypadki, w których zaburzona jest koncentracja i pamięć, zmniejsza się zdolność do pracy, istnieje niewielkie ryzyko wystąpienia epilepsji, a zależność od innych jest bardzo ograniczona.
Gdzie osoba poszkodowana osiągnie dobry poziom powrotu do zdrowia i będzie mogła brać udział w normalnym życiu towarzyskim i powrocie do pracy. Mogą dalej występować problemy z koncentracją, pamięcią oraz wahania nastroju, które będą miały wpływ na styl życia i możliwość na rozwój zawodowy.
W tych przypadkach uraz mózgu jest minimalny. Brane pod uwagę będą: stopień ciężkości początkowego urazu, okres rekonwalescencji, kontynuacja symptomów, częstotliwość bólów głowy.
Założenie Grand Mal - Poważna postać padaczki przebiegająca ze skurczami mięśni i długotrwałą utratą przytomności. Założenie Petit Mal - łagodna postać epilepsji, którą da się kontrolować lekami, ma wpływ na pracę i zachowanie. Inne stany epileptyczne - sporadyczne ataki padaczki mające wpływ na naukę, aktywność sportową i życie socjalne.
Stan ciężki Stan ciężko poważny Stan umiarkowany Stan mniej poważny
Stan ciężki Stan umiarkowanie ciężki Stan umiarkowany Stan mniej poważny
Całkowita ślepota i głuchota Całkowita ślepota Utrata wzroku w jednym oku z ograniczeniem widzenia w drugim oku. Gdy istnieje poważne ryzyko dalszego pogorszenia się stanu drugiego oka. Utrata wzroku w jednym oku z ograniczeniem widzenia w drugim oku. Przypadek pogorszenia się widzenia w drugim oku i / lub dodatkowego problemu, takiego jak podwójne widzenie. Utrata jednego oka Całkowita utrata wzroku w jednym oku Przypadki poważnej, ale niecałkowitej utraty wzroku w jednym oku bez znaczącego ryzyka utraty lub pogorszenia widzenia w drugim oku lub gdy występuje stałe podwójne widzenie. Przypadek ciągłego niewyraźnego widzenia i wrażliwości na światło w obu oczach, wymagający ciągłego noszenia ciemnych okularów. Niewielkie, ale trwałe upośledzenie wzroku w jednym lub obu oczach, w tym przypadki podwójnego widzenia, które mogą nie być stałe oraz przypadki trwałej wrażliwości na jasne światło, nie wymagające ciągłego noszenia ciemnych okularów. Drobne urazy oczu Przemijające urazy oka
Całkowita utrata słuchu i mowy Całkowita utrata słuchu Całkowita utrata słuchu w jednym uchu Ciężkie dzwonienie lub brzęczenie w uszach Umiarkowane dzwonienie lub brzęczenie w uszach lub umiarkowane do ciężkiego dzwonienia lub brzęczenia w uszach Lekkie dzwonienie i brzęczenie w uszach Samo lekkie dzwonienie w uszach lub samo brzęczenie w uszach Nieznaczne lub sporadyczne dzwonienie z brzęczeniem w uszach Częściowa utrata słuchu -> nieznaczne brzęczenie bez dzwonienia w uszach lub nieznaczne dzwonienie bez brzęczenia w uszach
Całkowita utrata smaku i zapachu Całkowita utrata zapachu i znaczna utrata smaku Utrata zapachu Utrata smaku
Najgorszym przypadkiem będzie całkowite usunięcie jednego płuca i / lub poważne uszkodzenie serca z poważnymi i bolącymi oraz trwałymi znacznymi bliznami. Urazowe uszkodzenie klatki piersiowej, płuc i / lub serca powodujące trwałe uszkodzenie, upośledzenie funkcji, niepełnosprawność fizyczną i skrócenie oczekiwanej długości życia. Uszkodzenie klatki piersiowej i płuc powodujące ciągłą niepełnosprawność. Stosunkowo prosty uraz taki jak pojedyncza głęboka rana, ale bez znaczącego długoterminowego wpływu na czynność płuc. Wdychanie toksycznych oparów / dymu, pozostawiające resztkowe uszkodzenia, które nie są na tyle poważne, aby trwale zakłócać czynność płuc. Urazy prowadzące do zapadnięcia się płuc, z których następuje całkowity i nieskomplikowany powrót do zdrowia. Złamania żeber lub urazy tkanek miękkich powodujące silny ból i niepełnosprawność trwającą tylko przez kilka tygodni.
Dla młodej osoby z poważną niepełnosprawnością, w przypadku której istnieje prawdopodobieństwo postępującego pogorszenia się stanu zdrowia prowadzącego do przedwczesnej śmierci. Rak płuc (zwykle u osoby starszej) powodujący silny ból i upośledzenie zarówno funkcji, jak i jakości życia. Choroba taka jak rozedma płuc, powodująca znaczące i pogarszające się czynności płuc oraz zaburzenia oddychania, przedłużający się i częsty kaszel, zaburzenia snu, ograniczenie aktywności fizycznej i możliwości wykonywania pracy. Trudności w oddychaniu wymagająca dość częstego stosowania inhalatora, gdzie nie można tolerować zadymionego środowiska. Niepewne rokowania mające znaczący wpływ na życie społeczne i zawodowe. Zapalenie oskrzeli i świszczący oddech nie powodujący poważnych objawów. Niewielki, nieznaczny lub trwały wpływ na życie zawodowe lub społeczne. Różne poziomy niepokoju o przyszłość. Niewielka duszność bez wpływu na życie zawodowe. Prawdopodobieństwo znacznego / trwałego wyzdrowienia w ciągu kilku lat od przyczyny choroby. Przypadki nie zaliczające się do dwóch powyższych kategorii wykluczające ryzyko złośliwego przypadku. Rolę odgrywaja stany lękowe. Tymczasowe nasilenie się zapalenia oskrzeli lub innych problemów z klatką piersiową, ustępujące w ciągu zaledwie kilku miesięcy.
Międzybłoniak powodujący silny ból i upośledzenie zarówno funkcji, jak i jakości życia. Może to być opłucna (wyściółka płuc) lub otrzewna (wyściółka jamy brzusznej). Jest zazwyczaj bardzo bolesna. Przedział obejmuje między innymi czas trwania bólu i cierpienia, zakres i skutki badań inwazyjnych, zakres i skutki radykalnej operacji, chemioterapii i radioterapii. Międzybłoniak otrzewnej lub opłucnej. Zakres w jakim guz rozprzestrzenił się obejmują: płuca i gdzie inne narządy zostają zajęte, powodując dodatkowy ból, poziom objawów, okoliczności, wiek, poziom aktywności i poprzedni stan zdrowia, zakres utraty życia i troska o małżonka i / lub dzieci po śmierci. Rak płuc, który w większości przypadków kończy się śmiercią. Objawy mogą nie być tak bolesne jak w przypadku międzybłoniaka. Azbestoza i zgrubienie opłucnej - gdzie stopień niepełnosprawności przypisywanej azbestowi będzie przekraczał 10%, powodując postępujące objawy duszności poprzez zmniejszenie czynności płuc. Wyższe odszkodowanie będzie się należało, gdy stan się pogorszy lub prawdopodobnie będzie się nasilał, powodując cięższą duszność. Odszkodowanie w górnym końcu przedziału będzie przysługiwać w przypadku, gdy mobilność życiowa uległa znacznemu pogorszeniu lub prawdopodobnie ulegnie znacznemu pogorszeniu i / lub oczekiwana długość życia znacznie się zmniejszy. Jest to szeroki przedział, a stopień upośledzenia układu oddechowego będzie bardzo znaczący, przy czym niepełnosprawność 10-30% przypada na dolny przedział, 30-50% na środkowy przedział, ponad 50% na wyższy przedział odszkodowania. Azbestoza i zgrubienie opłucnej - gdzie stopień upośledzenia oddychania / funkcji płuc przypisywanego azbestowi wynosi 1-10%. Na wysokość odszkodowania będzie miał wpływ poziom lęku osoby poszkodowanej.
Ciężka i trwała astma powodująca kalectwo, powodująca długotrwały i regularny kaszel, zaburzenia snu, poważne upośledzenie aktywności fizycznej i radości z życia oraz tam, gdzie zatrudnienie, jest rażąco ograniczone. Przewlekła astma powodująca trudności w oddychaniu, konieczność stosowania od czasu do czasu inhalatora oraz ograniczenie perspektyw zatrudnienia. Zapalenie oskrzeli i świszczący oddech, wpływające na życie zawodowe lub społeczne z prawdopodobieństwem znacznego wyzdrowienia w ciągu kilku lat. Względnie łagodne objawy astmy, często wynikające na przykład z narażenia na szkodliwe drażniące opary. Łagodna astma, zapalenie oskrzeli, przeziębienia i problemy z klatką piersiową (szczególnie u małych dzieci) leczone przez lekarza pierwszego kontaktu i ustępujące w ciągu kilku miesięcy.
Całkowita utrata narządów rodnych Przypadki orchidektomii z pewnymi konsekwencjami psychologicznymi, ale bez utraty funkcji seksualnych. Impotencja całkowita i utrata funkcji seksualnych oraz bezpłodność u młodego mężczyzny. Wysokość odszkodowania będzie uzależniona od: - wieku, - reakcji psychologicznej oraz wpływu na życie społeczne i domowe. Impotencja, która prawdopodobnie będzie trwała, w przypadku mężczyzny w średnim wieku z dziećmi. Bezpłodność - najpoważniejsze przypadki gdzie występują powikłania: chirurgiczne, chemiczne i chorobowe - często występujące z elementem przemocy. Bezpłodność - niższy przedział dotyczy przypadku np. starszego mężczyzny. Bezpłodność - nieskomplikowany przypadek bez impotencji i żadnych obciążających cech u młodego mężczyzny bez dzieci. Bezpłodność - podobny przypadek, ale z udziałem mężczyzny rodzinnego, który może zamierzać mieć więcej dzieci. Bezpłodność - przypadki, w których bezpłodność to niewielki problem.
Niepłodność spowodowana urazem lub chorobą, z ciężką depresją i lękiem, bólem i bliznami. Niepłodność wynikająca ze złej diagnozy ciąży pozamacicznej nieuwzględniona w sekcji powyższej, ale z powstałymi komplikacjami medycznymi. Niepłodność bez powikłań zdrowotnych i gdy poszkodowana ma już dzieci. Wyższe odszkodowanie przysługuje w przypadku urazu psychicznego. Niepłodność polegająca na tym, że poszkodowana w żadnym wypadku nie miałby dzieci (na przykład ze względu na wiek). Nieudana sterylizacja prowadząca do niechcianej ciąży bez poważnego wpływu psychologicznego lub depresji. Opóźnienie w rozpoznaniu ciąży pozamacicznej, ale nie wpływające na płodność. Odszkodowanie uzależnione jest od nasilenia się bólu, cierpienia, krwawienia, konieczności przetoczenia krwi, lęku i zaburzeń adaptacyjnych oraz tego, czy w wyniku tego doszło do usunięcia jednego z jajowodów.
Traumatyczne urazy - poważne uszkodzenie z ciągłym bólem i dyskomfortem. Traumatyczne urazy - poważne obrażenia (niepenetrujące) powodujące długotrwałe lub trwałe powikłania, na przykład ciężka niestrawność, nasilona wysiłkiem fizycznym. Traumatyczne urazy - penetrujące rany kłute lub szarpane lub poważne przypadki ucisku pasa bezpieczeństwa. Nietraumatyczne urazy - ciężka toksykoza powodująca ostry ból, wymioty, biegunkę i gorączkę, wymagająca hospitalizacji na kilka dni lub tygodni, a także utrzymujące się nietrzymanie moczu, hemoroidy i zespół jelita drażliwego, mające znaczący wpływ na zdolność do pracy i radość z życia. Nietraumatyczne urazy - poważne, ale krótkotrwałe zatrucie pokarmowe, biegunka i wymioty ustępują w ciągu dwóch do czterech tygodni, z pewnym pozostającym dyskomfortem i zaburzeniem czynności jelit oraz wpływem na życie seksualne i przyjemność z jedzenia przez kilka lat. Nietraumatyczne urazy - zatrucie pokarmowe powodujące znaczny dyskomfort, skurcze żołądka, zaburzenia pracy jelit i zmęczenie. Przyjęcie do szpitala na kilka dni z objawami trwającymi kilka tygodni, ale całkowite wyleczenie w ciągu roku lub dwóch. Nietraumatyczne urazy - różne stopnie bólu powodującego kalectwo, skurcze i biegunki utrzymującye się przez kilka dni lub tygodni.
Poważne i trwałe uszkodzenie lub utrata obu nerek. Tam, gdzie istnieje znaczące ryzyko przyszłej infekcji dróg moczowych lub innej całkowitej utraty naturalnej funkcji nerek. W takich przypadkach trzeba liczyć się z kosztami na poczet przyszłych wydatków medycznych, które w tej dziedzinie są szczególnie wysokie. Utrata jednej nerki bez uszkodzenia drugiej.
W przypadkach podwójnego nietrzymania moczu, a mianowicie całkowitej utraty naturalnej czynności jelit i całkowitej utraty funkcji i kontroli moczu, wraz z innymi powikłaniami medycznymi. Całkowita utrata naturalnych funkcji i uzależnienie od kolostomii w zależności od wieku. Nagłe parcie na stolec i bierne nietrzymanie moczu utrzymujące się po operacji i powodujące zakłopotanie i niepokój, zwykle po urazie porodowym. Ciężki uraz powodujący upośledzenie funkcji i często wymagający czasowej kolostomii (pozostawiającej oszpecające blizny) i / lub ograniczenia co do wykonywania pracy i diety. Urazy penetrujące powodujące trwałe uszkodzenie, ale z ostatecznym powrotem do naturalnego funkcjonowania i kontroli.
W przypadkach podwójnego nietrzymania moczu, a mianowicie całkowitej utraty naturalnej czynności jelit i całkowitej utraty funkcji i kontroli moczu, wraz z innymi powikłaniami medycznymi. Całkowita utrata funkcji i kontroli. Poważne upośledzenie kontroli z pewnym bólem i nietrzymaniem moczu. Tam, gdzie nastąpiło prawie całkowite wyleczenie, ale nastąpiła dość długotrwała ingerencja w naturalne funkcje.
Utrata śledziony, gdzie istnieje ciągłe ryzyko infekcji wewnętrznej i zaburzeń spowodowanych uszkodzeniem układu odpornościowego. Tam, gdzie powyższe ryzyko nie występuje lub jest minimalne.
Utrzymujący się ból i / lub ograniczenie aktywności fizycznej, sportu lub zatrudnienia po operacji. Bezpośrednia (bez wcześniejszego osłabienia) przepuklina pachwinowa z pewnym ryzykiem nawrotu po operacji. Nieskomplikowana pośrednia przepuklina pachwinowa, prawdopodobnie naprawiona, bez innych powiązanych urazów lub uszkodzeń brzucha.
Stan ciężki: Uraz szyi związany z niepełną paraplegią lub skutkującym trwałym spastycznym niedowładem czworogłowym lub gdy poszkodowany, pomimo noszenia kołnierza przez 24 godziny na dobę przez lata, nadal ma niewielką lub żadeną możliwość ruchu szyi i cierpi na silne bóle głowy, które okazały się nieuleczalne. Stan ciężki: Urazy, zwykle obejmujące poważne złamania lub uszkodzenia dysków w odcinku szyjnym kręgosłupa, które powodują bardzo ciężkie upośledzenia. Na przykład trwałe uszkodzenie splotu ramiennego lub znaczna utrata ruchu szyi i utrata funkcji jednej lub więcej kończyn. Stan ciężki: Urazy powodujące złamania lub zwichnięcia lub poważne uszkodzenia tkanek miękkich i / lub zerwania ścięgien, które prowadzą do chorób przewlekłych i znacznej niepełnosprawności o trwałym charakterze. Dokładna kwota odszkodowania zależy od długości czasu, w którym najpoważniejsze objawy ulegają złagodzeniu, zakresu wymaganego leczenia oraz od prognozy. Stan umiarkowany: Urazy, takie jak złamania lub zwichnięcia, które powodują poważne natychmiastowe objawy i mogą wymagać zrośnięcia kręgosłupa. Ten zakres obejmuje również schorzenia przewlekłe, zwykle obejmujące objawy innych części anatomii lub poważne urazy tkanek miękkich szyi i pleców łącznie. Pozostawiają wyraźne upośledzenie funkcji lub podatność na dalsze urazy i ograniczenia czynności. W zależności od ciężkości urazu przedział ten może obejmować przypadki, w których istnieją wcześniej zmiany zwyrodnieniowe lub gdy objawy uległy przyspieszeniu. Stan umiarkowany: Przypadki z urazami tkanek miękkich z: cięższym uszkodzeniem dysku prowadzącym do spondylozy szyjnej, poważnym ograniczeniem ruchu, stałym lub nawracającym bólem, sztywnością lub dyskomfortem oraz możliwą koniecznością dalszej operacji lub zwiększoną podatnością na dalsze urazy. Ten przedział będzie również obejmował urazy, które mogły przyspieszyć i / lub zaostrzyć wcześniej istniejący stan przez dłuższy okres czasu, zwykle o pięć lat lub dłużej. Stan umiarkowany: Urazy, które mogły przyspieszyć i / lub zaostrzyć wcześniej istniejący stan w krótszym okresie, zwykle krótszym niż pięć lat. Ten przedział będzie miał również zastosowanie w przypadku umiarkowanych urazów tkanek miękkich, w przypadku których okres rekonwalescencji był dość wydłużony i gdzie nadal występuje zwiększona podatność na dalsze urazy lub trwałe uciążliwości związane z szyją. Stan lżejszy: Gdy pełne wyzdrowienie następuje w okresie od roku do dwóch lat. Przedział ten będzie miał również zastosowanie do krótkotrwałych urazów związanych z przyspieszeniem i / lub zaostrzeniem symptomów. Stan lżejszy: Kiedy pełne wyzdrowienie następuje od trzech miesięcy do roku. Przedział ten będzie miał również zastosowanie do bardzo krótkotrwałych urazów związanych z przyspieszeniem i / lub zaostrzeniem symptomów, zwykle krótszych niż rok. Stan lżejszy: W przypadku pełnego wyzdrowienia w ciągu trzech miesięcy.
Stan ciężki: Przypadki najcięższych obrażeń obejmujących uszkodzenie rdzenia kręgowego i korzeni nerwowych, prowadzące do połączenia bardzo poważnych konsekwencji, które normalnie nie występują w przypadku urazów kręgosłupa. Wystąpi silny ból i niepełnosprawność z połączeniem niepełnego paraliżu i znacznego upośledzenia pęcherza, jelit i funkcji seksualnych. Stan ciężki: Sprawy, które mają specjalne cechy, dzięki którym można je wyjąć z dolnego wspornika w przypadku urazów ortopedycznych pleców. Cechy te obejmują uszkodzenie korzenia nerwu z towarzyszącą utratą czucia, upośledzoną ruchomością, upośledzoną funkcją pęcherza i jelit, trudnościami seksualnymi i brzydkimi bliznami. Stan ciężki: Przypadki uszkodzeń lub złamań krążka lub kręgosłupa lub urazów tkanek miękkich prowadzących do chorób przewlekłych, w których pomimo leczenia (zwykle obejmującego zabieg chirurgiczny) pozostają niepełnosprawności, takie jak utrzymujący się silny ból i dyskomfort, upośledzona sprawność, upośledzenie funkcji seksualnych, depresja, zmiana osobowości , alkoholizm, bezrobocie i ryzyko zapalenia stawów. Stan umiarkowany: Przypadki, w których jakakolwiek rezydualna niepełnosprawność jest mniej dotkliwa niż powyżej. Wspornik zawiera wiele różnych kontuzji. Przykładami są przypadki złamania kompresyjnego / zgniatającego kręgów lędźwiowych, gdzie istnieje znaczne ryzyko choroby zwyrodnieniowej stawów i ciągłego bólu i dyskomfortu; że traumatyczny kręgozmyk z ciągłym bólem i prawdopodobieństwem, że konieczne będzie zrośnięcie kręgosłupa; wypadnięcie krążka międzykręgowego wymagające operacji; lub uszkodzenie krążka międzykręgowego z podrażnieniem korzenia nerwowego i ograniczoną ruchomością. Stan umiarkowany: Wiele często spotykanych urazów kręgosłupa, takich jak zaburzenia więzadeł i mięśni powodujące ból pleców, urazy tkanek miękkich powodujące przedłużone przyspieszenie i / lub zaostrzenie wcześniej istniejącego stanu kręgosłupa, zwykle o pięć lat lub więcej, lub wypadnięcie dysku wymagające laminektomii lub powodująca powtarzające się nawroty. Dokładna liczba będzie zależała od wielu czynników, w tym ciężkości pierwotnego urazu, stopnia odczuwanego bólu, zakresu leczenia wymaganego w przeszłości lub w przyszłości, wpływu objawów na zdolność osoby poszkodowanej do funkcjonowania w życie codzienne i angażowanie się w zajęcia towarzyskie / rekreacyjne oraz prognozy na przyszłość. Stan lżejszy: Gdy pełne wyleczenie lub powrót do poziomu uciążliwego następuje bez operacji w ciągu około dwóch do pięciu lat. Przedział ten będzie miał również zastosowanie do krótkotrwałego przyspieszenia i / lub zaostrzeń, urazów, zwykle od dwóch do pięciu lat. Stan lżejszy: W przypadku pełnego wyzdrowienia bez operacji od trzech miesięcy do dwóch lat. Przedział ten będzie miał również zastosowanie do bardzo krótkotrwałych urazów związanych z przyspieszeniem i / lub zaostrzeniem, zwykle krótszych niż dwa lata. Stan lżejszy: W przypadku pełnego wyzdrowienia w ciągu trzech miesięcy.
Stan ciężki: Często wiąże się z urazami szyi i obejmuje uszkodzenie splotu ramiennego skutkujące znaczną niepełnosprawnością. Poważne urazy splotu ramiennego powodujące znaczące objawy bólu szyi i / lub ramion. Stan poważny: Zwichnięcie barku i uszkodzenie dolnej części splotu ramiennego powodujące ból barku i szyi, ból łokcia, objawy czuciowe w przedramieniu i dłoni oraz osłabienie chwytu lub złamanie kości ramiennej prowadzące do ograniczenia ruchu barku. Przypadki urazów stożka rotatorów z utrzymującymi się objawami po operacji zwykle mieszczą się w tym przedziale, podobnie jak przypadki urazów tkanek miękkich, w których objawy intruzyjne są trwałe. Stan umiarkowany: Zastygły bark z ograniczeniem ruchu i dyskomfortem z objawami utrzymującymi się przez około dwa lata. Również urazy tkanek miękkich z więcej niż minimalnymi objawami utrzymującymi się po dwóch latach, ale nietrwałymi. Stan lżejszy. Uraz tkanki miękkiej barku ze znacznym bólem, ale prawie całkowity powrót do zdrowia w mniej niż dwa lata. Stan lżejszy: Uraz tkanki miękkiej barku ze znacznym bólem, ale prawie całkowity powrót do zdrowia w ciągu roku. Stan lżejszy: Uraz tkanki miękkiej barku ze znacznym bólem, ale prawie całkowity powrót do zdrowia w ciągu trzech miesięcy. Złamanie obojczyka: Wysokość odszkodowania będzie zależeć od rozległości złamania, stopnia niepełnosprawności, objawów resztkowych, tymczasowych lub stałych oraz od tego czy zrost jest anatomicznie przemieszczony. Niezwykle poważne przypadki mogą przekroczyć ten przedział i należy wziąć pod uwagę wyższe odszkodowanie.
Stan ciężki: Rozległe złamania miednicy obejmujące np: zwichnięcie stawu dolnego odcinka kręgosłupa i pęknięcie pęcherza lub uraz biodra powodujący kręgozmyk stawu lędźwiowego z nieznośnym bólem i wymagającym zrośnięcia kręgosłupa. Nieuchronnie wystąpią znaczące niepełnosprawności szczątkowe, takie jak skomplikowana artrodeza z wynikającym z tego brakiem kontroli pęcherza i jelit, dysfunkcją seksualną lub deformacją stawu biodrowego, co sprawia, że użycie zacisku jest niezbędne; lub może powodować trudności w naturalnym porodzie. Stan ciężki: Urazy tylko trochę mniej dotkliwe niż poprzednia grupa, ale ze szczególnymi cechami wyróżniającymi, które podwyższą odszkodowanie. Przykładami są: złamanie i zwichnięcie miednicy, obejmujące zarówno ramiona kulszowe, jak i łonowe, powodujące impotencję; lub pourazowe kostniejące zapalenie mięśni z utworzeniem ektopowej kości wokół biodra. Stan ciężki: Wiele urazów mieści się w tym przedziale: złamanie panewki prowadzące do zmian zwyrodnieniowych i niestabilności nogi wymagające osteotomii i prawdopodobieństwo operacji wymiany stawu biodrowego w przyszłości; złamanie kości udowej lub biodra z zapaleniem stawów wymagające wymiany stawu biodrowego; lub złamanie skutkujące wymianą stawu biodrowego, która jest tylko częściowo skuteczna, tak więc istnieje wyraźne ryzyko konieczności wykonania zabiegu rewizyjnego. Stan umiarkowany: Poważny uraz miednicy lub biodra, ale jakakolwiek trwała niepełnosprawność nie jest poważna, a ryzyko jakielkowiek przyszłej niepełnosprawności jest nie duże. Stan umiarkowany: Te przypadki mogą zawierać operację wymiany biodra lub inną operację. Ten przedział zawiera przypadki, gdzie wymiana biodra może być konieczna w przyszłości oraz kiedy będą występować minimalne, ale stałe symptomy. Mniejsze kontuzje: Przypadki, w których pomimo poważnego urazu istnieje niewielka lub żadna rezydualna niepełnosprawność. Jeśli w ciągu dwóch lat nastąpiło całkowite wyleczenie, odszkodowanie się należy, ale jest mało prawdopodobne, aby przekroczyło środkową wartość przedziału. Mniejsze kontuzje: Drobne urazy tkanek miękkich z całkowitym wyleczeniem.
Utrata obu ramion. Utrata jednego ramienia: Ramię amputowane na ramieniu. Utrata jednego ramienia: Amputacja powyżej łokcia. Utrata jednego ramienia: Amputacja poniżej łokcia.
Poważne obrażenia: Urazy, w których nie można amputować rąk, ale które są wyjątkowo poważne i pozostawiają poszkodowanego w niewiele lepszej sytuacji niż w przypadku utraty ręki na przykład poważne uszkodzenie splotu ramiennego. Urazy skutkujące trwałym i znacznym kalectwem: Poważne złamania jednego lub obu przedramion, w przypadku których występuje znaczna trwała niepełnosprawność funkcjonalna lub kosmetyczna. Mniej poważne obrażenia: Chociaż wystąpi poważna niepełnosprawność, należy się spodziewać wyzdrowienia w znacznym stopniu. Proste złamania przedramienia.
Uraz powodujący dużą niepełnosprawność. Mniej poważne kalectwo. Zaburzenia ruchu, ale bez potrzeby poważnej operacji oraz bez poważnej niepełnosprawności. Umiarkowane lub niewielkie obrażenia. Proste złamania lub łokieć tenisisty. Obrażenia nie powodujące trwałego uszczerbku na zdrowiu. Urazy gdzie większość objawów ustępuje w ciągu 18 do 24 miesięcy, ale objawy uciążliwe utrzymują się dłużej. Całkowite ustąpienie urazów po około roku.
Urazy powodujące całkowitą utratę funkcji nadgarstka, na przykład po wykonaniu artrodezy. Urazy powodujące znaczną trwałą niepełnosprawność, ale w przypadku których pozostaje częściowa zdolność ruchową. Mniej poważne urazy, w przypadku których nadal skutkują one trwałym kalectwem, na przykład utrzymującym się bólem i sztywnością. Kiedy powrót do zdrowia po złamaniu lub urazie tkanki miękkiej jest wydłużony, ale jest całkowity. Nieskomplikowane złamanie Collesa. Bardzo drobne złamania bez przemieszczenia lub z minimalnym przemieszczeniem i urazy tkanek miękkich, które wymagają nałożenia gipsu lub bandaża na kilka tygodni i pełnego wyzdrowienia w ciągu około 12 miesięcy.
Całkowita utrata obu dłoni. Poważne uszkodzenie obu dłoni. Takie urazy doprowadzą do trwałej niepełnosprawności kosmetycznej i znacznej utraty funkcji. Całkowita utrata jednej dłoni. Amputacja palca wskazującego i środkowego i / lub serdecznego. Ręka będzie mało użyteczna, a pozostały uchwyt będzie wyjątkowo słaby. Poważne obrażenia dłoni: Takie urazy będą na przykład mieć około 50% zdolności funkcjonalności dłoni. Przypadki, w których kilka palców zostało amputowanych, ale ponownie połączonych z dłonią, pozostawiając ją szponiastą, niezdarną i brzydką, lub amputację niektórych palców razem z częścią dłoni, co skutkuje znacznym zmniejszeniem przyczepności i zręczności oraz znacznym kosmetycznym oszpeceniem. Poważne złamania palców. Mogą one prowadzić do częściowych amputacji i skutkować deformacją, osłabieniem chwytu, ograniczeniem funkcji mechanicznych i zaburzeniami czucia. Mniej poważny uraz dłoni: Taki jak ciężki uraz zmiażdżeniowy powodujący znaczne upośledzenie funkcji pomimo leczenia operacyjnego, ale bez przyszłej operacji. Umiarkowane obrażenia dłoni: Urazy zmiażdżeniowe, rany penetrujące i głębokie rany szarpane. Górna część odszkodowania byłaby odpowiednia w przypadku niepowodzenia operacji i trwałego inwalidztwa. Dolna część odszkodowania byłaby odpowiednia dla stałych, ale nie uciążliwych objawów. Całkowita i częściowa utrata palca wskazującego: Odszkodowanie obejmuje również przypadki urazów palca wskazującego powodujące dezorganizację i osłabienie chwytu lub zręczności. Złamanie palca wskazującego: Ten poziom uszczerbku na zdrowiu występuje, gdy złamanie szybko się zagoiło, ale uchwyt pozostał osłabiony, podczas intensywnego użytkowania pojawia się ból, a choroba zwyrodnieniowa stawów jest prawdopodobna. Poważny uraz palca serdecznego lub środkowego: Do tego przedziału należą pęknięcia lub poważne obrażenia ścięgien powodujące sztywność, deformację i trwałą utratę uchwytu lub zręczności. W tym przedziale będą uwzględnione odszkodowania za całkowitą utratę środkowego palca. Utrata końcowej części palca serdecznego lub środkowego. Amputacja małego palca. Utrata części małego palca, gdzie występuje czucie w pozostałej części palca. Amputacja serdecznego i małego palca. Amputacja końcowej części palca wskazującego i środkowego: Takie obrażenia będą obejmować blizny, ograniczenie ruchu oraz osłabienie uchwytu. Utrata kciuka. Bardzo poważny uraz kciuka: Przypadki, gdzie kciuk został odcięty u podstawy i przeszczepiony z powrotem, pozostawiając praktycznie bezużyteczny i zdeformowany palec lub gdy kciuk został amputowany przez staw międzypaliczkowy. Poważny uraz kciuka: Takie urazy mogą obejmować amputację końcówki, uszkodzenie nerwu lub złamanie wymagające wprowadzenia drutów, w wyniku czego kciuk jest zimny i bardzo wrażliwy oraz dochodzi do upośledzenia chwytu i utraty sprawności manualnej. Umiarkowany uraz kciuka: Są to urazy, na przykład wymagające artrodezy stawu międzypaliczkowego lub powodujące uszkodzenie ścięgien lub nerwów. Takie urazy powodują upośledzenie czucia i funkcji oraz deformację kosmetyczną. Poważne zwichnięcie kciuka. Drobne urazy dłoni, palców i kciuka: Obejmuje to złamania, które zwykle ustępowały w ciągu sześciu miesięcy. Również urazy, takie jak blizny, tkliwość i reakcja na zimno w przypadku pełnego wyzdrowienia.
Najpoważniejsze przypadki: Utrzymujące się obustronne objawy u młodszej osoby, które w istotny sposób zakłócają codzienne życie i prowadzą do zmiany zatrudnienia. Poważne przypadki: Następuje wyraźna ingerencja w wykonywaną pracę i aktywność domową. Ataki mogą występować przez cały rok. Umiarkowane przypadki: Obejmuje osoby w średnim wieku, których zatrudnienie zostało utrzymane lub zmienione tylko w celu usunięcia nadmiernych wibracji. Ataki będą miały miejsce głównie w chłodne dni. Mniejsze przypadki: Sporadyczne objawy tylko w kilku palcach, które mają niewielki wpływ na wykonywaną pracę lub życie osobiste.
Kontynuacja obustronnej niepełnosprawności z operacją i utratą pracy. Ciągłe, ale zmienne i jednostronne objawy. Objawy ustępujące w ciągu trzech lat. Całkowite wyleczenie w krótkim okresie (kilka tygodni lub miesięcy).
Amputacja obu nóg. W przypadku utraty obu nóg powyżej kolana lub jednej nogi powyżej kolana na wysokim poziomie, a drugiej nogi poniżej kolana. Wysokość odszkodowania zależy od takich czynników jak: nasilenie wszelkich bólów fantomowych, powiązane problemy psychologiczne, wystąpienie wszelkich skutków ubocznych, takich jak ból pleców oraz ryzyko przyszłych zmian zwyrodnieniowych w biodrach i kręgosłupie. Amputacja obu nóg poniżej kolana: Wysokość odszkodowania będzie uzależnione od poziomu amputacji. Wyższe odszkodowanie będzie odpowiednie w przypadku, gdy obie nogi są amputowane tuż poniżej kolana. Wpływ na odszkodowanie będą miały również czynniki takie jak: nasilenie wszelkich bólów fantomowych, powiązane problemy psychologiczne, sukces każdej protezy, wszelkie skutki uboczne, takie jak ból pleców oraz ryzyko wystąpienia zmian zwyrodnieniowych w pozostałych stawach obu kończyn dolnych lub w biodrach i kręgosłupie. Amputacja jednej nogi powyżej kolana: Odszkodowanie będzie zależeć od takich czynników jak poziom amputacji, nasilenie wszelkich bólów fantomowych;, powiązane problemy psychologiczne, sukces każdej protezy, wszelkie skutki uboczne, takie jak ból pleców oraz ryzyko wystąpienia choroby zwyrodnieniowej stawów pozostałych stawów obu kończyn dolnych lub bioder i kręgosłupa. Amputacja jednej nogi poniżej kolana. Amputacja poniżej kolana bez żadnych komplikacji uzasadniałby przyznanie odszkodowania w dolnej części tego przedziału. Na szczycie lub w pobliżu górnej granicy odszkodowania nastąpiłaby traumatyczna amputacja, która ma miejsce podczas niszczycielskiego wypadku, w którym osoba poszkodowana zachowała pełną przytomność lub w przypadkach, gdy próby ratowania nogi prowadziły do wielu nieudanych operacji, tak że amputacja miała miejsce wiele lat po zdarzeniu. Czynniki takie jak bóle fantomowe, powodzenie jakiejkolwiek protetyki, związane z tym problemy psychologiczne i zwiększona szansa na rozwój choroby zwyrodnieniowej stawów pozostałych stawów obu kończyn również będą istotne przy ustalaniu odpowiedniego odszkodowania. Najpoważniejsze urazy poza amputacją: Niektóre urazy, chociaż nie obejmują amputacji, są tak poważne, że wysokość odszkodowania jest na tym poziomie. Takie urazy obejmowałyby rozległe odtłuszczenie kończyny dolnej, gdzie dochodzi do rażącego skrócenia nogi lub gdzie złamania się nie zrosły i przeprowadzono rozległe przeszczepy kostne. Bardzo poważne obrażenia nóg. Urazy prowadzące do trwałych problemów z poruszaniem się, konieczność używania kul lub środków ułatwiających poruszanie się do końca życia osoby poszkodowanej; urazy, w przypadku których liczne złamania goiły się latami, wymagały rozległego leczenia i doprowadziły do poważnych deformacji i ograniczenia ruchu, lub w przypadku których zapalenie stawów rozwinęło się w stawie, tak że prawdopodobne jest dalsze leczenie chirurgiczne. Poważne obrażenia nóg. Poważne złożone lub rozległe złamania lub urazy stawów lub więzadeł skutkujące niestabilnością, przedłużonym leczeniem, długim okresem niedyspozycji, prawie pewnym, że wystąpi zapalenie stawów; rozległe blizny. Umiarkowane obrażenia nóg. W tym przypadku występują skomplikowane lub liczne złamania lub poważne obrażenia zmiażdżeniowe, na ogół pojedynczej kończyny. Na wysokość odszkodowania będzie miał wpływ zakres zastosowanego leczenia; wpływ na zatrudnienie; obecność lub ryzyko zmian zwyrodnieniowych i / lub przyszłych operacji; niedoskonałe połączenie złamań; zanik mięśni; ograniczone ruchy stawów; niestabilność w kolanie; brzydkie blizny; lub trwale zwiększona podatność na przyszłe szkody. Mniej poważne urazy nóg: Złamania, po których nastąpiło niepełne wyleczenie lub poważne urazy tkanek miękkich. Mniej poważne urazy nóg: Proste złamanie kości udowej bez uszkodzenia powierzchni stawowych. Mniej poważne urazy nóg: Proste złamania kości piszczelowej lub strzałkowej lub urazy tkanek miękkich.
Stan ciężki: Poważny uraz kolana, w którym doszło do rozerwania stawu, rozwoju choroby zwyrodnieniowej stawów, poważnego uszkodzenia więzadeł, długotrwałego leczenia, znacznego bólu i utraty funkcji oraz wykonanej lub nieuniknionej endoprotezoplastyki lub artrodezy. Stan ciężki: Złamanie kończyny dolnej sięgające do stawu kolanowego, powodujące stały, trwały ból, ograniczający ruch lub upośledzający sprawność oraz narażający poszkodowanego na chorobę zwyrodnieniową stawów i ryzyko endoprotezoplastyki. Stan ciężki: Mniej poważne obrażenia niż te wymienione powyżej i / lub urazy skutkujące mniejszym stopniem niepełnosprawności. Mogą utrzymywać się objawy w postaci bólu i dyskomfortu oraz ograniczenia ruchu, niestabilności lub deformacji, z ryzykiem wystąpienia zmian zwyrodnieniowych i konieczności przeprowadzenia zabiegu naprawczego w dłuższej perspektywie w wyniku uszkodzenia rzepki, więzadeł lub łąkotki lub wyniszczenie mięśni. Stan umiarkowany: Urazy obejmujące zwichnięcie, rozdarcie chrząstki lub łąkotki, które powodują niewielką niestabilność, wyniszczenie, osłabienie lub inną łagodną niepełnosprawność w przyszłości. Ten przedział obejmuje również urazy, które przyspieszają objawy wcześniejszego stanu przez dłuższy okres lat. Stan umiarkowany: Ten zakres obejmuje urazy podobne do powyższych, ale mniej poważne i obejmujące krótsze okresy przyspieszenia lub zaostrzenia, a także obrażenia szarpane, skręcenia lub stłuczenia.
Bardzo ciężkie przypadki: Urazy nietypowe, które obejmują przypadki złamania śródpolnego stawu skokowego z rozległym uszkodzeniem tkanek miękkich skutkujące deformacją oraz ryzyko, że jakikolwiek przyszły uraz nogi może wymagać amputacji poniżej kolana lub przypadki obustronnych złamań stawu skokowego powodujące zwyrodnienie stawów w młodym wieku - konieczna jest artrodeza. Ciężkie przypadki: Urazy wymagające długiego okresu leczenia i / lub długiego okresu w gipsie lub przypadki gdzie zostały wprowadzone druty i płytki oraz występuje znaczna niepełnosprawność w postaci niestabilności stawu skokowego i poważnie jest ograniczona zdolność chodzenia. Wysokość odszkodowania będzie zależna od takich cech jak: nieudana artrodeza, obecność lub ryzyko choroby zwyrodnieniowej stawów, regularne zaburzenia snu, brzydkie blizny, wpływ na zatrudnienie i konieczność noszenia specjalnego obuwia. Umiarkowane przypadki: Złamania, zerwania więzadeł i tym podobne, które powodują mniej poważne upośledzenia, takie jak trudności w chodzeniu po nierównym podłożu, trudności w staniu lub chodzeniu przez dłuższy czas, niezręczność na schodach, podrażnienie przez metalowe płytki i resztkowe blizny. Może również istnieć ryzyko przyszłej choroby zwyrodnieniowej stawów. Małe urazy: Mniej poważne, drobne lub złamania bez przemieszczenia, skręcenia i urazy więzadeł. Wysokość odszkodowania zostanie określona na podstawie tego, czy nastąpiło całkowite wyleczenie, a jeśli nie, to czy występuje: jakakolwiek tendencja do ustępowania stawu skokowego oraz czy wystąpiły blizny, dyskomfort, utrata ruchu lub prawdopodobieństwo długotrwałej choroby zwyrodnieniowej stawów.
Najpoważniejsze przypadki: Zerwanie ścięgna i mięśnia strzałkowego długiego powodujące skurcze, obrzęk i ograniczenie ruchu stawu skokowego, co powoduje konieczność zaprzestania aktywnego uprawiania sportu. Poważne przypadki: Tam, gdzie całkowite rozcięcie ścięgna zostało pomyślnie naprawione, ale występuje szczątkowe osłabienie, ograniczenie ruchów stawu skokowego, utykanie i blizny, a dalsza poprawa jest mało prawdopodobna. Umiarkowane przypadki: Częściowe zerwanie lub znaczny uraz ścięgna. Wysokość odszkodowania zostanie określona na podstawie otrzymanego leczenia (zachowawczego lub inwazyjnego), poziomu wyzdrowienia, utrzymującego się bólu, trwałej niepełnosprawności funkcjonalnej i trwałych blizn. Małe urazy: Skręcenie stawu skokowego powodujące pewne uszkodzenie ścięgna i poczucie niepewności w zakresie podparcia stawu skokowego. Konsekwencje tych urazów mogą być podobne do umiarkowanych urazów kostki.
Amputacja obu stóp: Uraz ten jest traktowany podobnie jak amputacja obu nóg poniżej kolana, ponieważ wspólną cechą jest utrata użytecznego stawu skokowego. Amputacja jednej stopy: Uraz ten jest również traktowany jako podobny do amputacji poniżej kolana z powodu utraty stawu skokowego. Bardzo ciężkie przypadki: Aby znaleźć się w tym przedziale, uraz musi powodować trwały i silny ból lub naprawdę poważną trwałą niepełnosprawność. Przykłady obejmują urazową amputację przodostopia, gdzie istniało znaczne ryzyko konieczności pełnej amputacji i poważnego zaostrzenia istniejącego problemu z kręgosłupem lub przypadki utraty znacznej części pięty, tak że ruchliwość była rażąco ograniczona. Ciężkie przypadki: Złamania obu pięt lub stóp ze znacznym ograniczeniem ruchomości lub znacznym i trwałym bólem. Ten zakres odszkodowania będzie również obejmował niezwykle poważne obrażenia pojedynczej stopy. Przykłady obejmują urazy z rozległymi zabiegami chirurgicznymi, stopieniem pięty, osteoporozą, owrzodzeniem lub inną niepełnosprawnością uniemożliwiającą noszenie zwykłych butów. Będzie to również miało zastosowanie w przypadku deformacji stopy opadającej skorygowanej stabilizatorem. Poważne przypadki: Ten przedział będzie obejmował urazy mniej poważne niż te powyżej, ale prowadzące do utrzymującego się bólu związanego z pourazowym zapaleniem stawów lub ryzykiem przyszłego zapalenia stawów, długotrwałego leczenia i ryzyka operacji fuzji - połączenia. Umiarkowane przypadki: Złamania kości śródstopia z przemieszczeniem skutkujące trwałą deformacją i utrzymującymi się objawami. Może istnieć ryzyko długotrwałej choroby zwyrodnieniowej stawów i / lub przyszłej operacji. Mało poważne przypadki: Proste złamania śródstopia, zerwane więzadła, rany kłute i tym podobne - przypadki ciągłych objawów, takich jak trwałe utykanie lub ból. Zwykłe urazy stopy, takie jak złamania, rany szarpane, stłuczenia itp. po których następuje całkowite lub prawie całkowite wyleczenie.
Amputacja wszystkich palców stopy: Odszkodowanie w tym zakresie będzie określone na podstawie tego, czy amputacja była urazowa lub chirurgiczna, czy też nie oraz od stopnia utraty przodostopia wraz z wpływem na ruchomość. Amputacja dużego palca. Ciężkie obrażenia palców u nóg: Urazy zmiażdżeniowe, prowadzące do amputacji jednego lub dwóch palców stopy (innych niż paluch wielki) lub nie wymagające amputacji lub wymagające tylko częściowej amputacji. Zakres obrażeń obejmuje również pękające rany i urazy powodujące poważne uszkodzenia oraz utrzymujące się znaczne objawy. Poważne obrażenia palców stopy: Takie urazy będą poważnymi urazami palucha takimi jak zmiażdżenie i wielokrotne złamaniami dwóch lub więcej palców. Wystąpi trwała niepełnosprawność w postaci dyskomfortu, bólu lub wrażliwych blizn, które uzasadniają przyznanie odszkodowania w tym przedziale. W przypadku wielu nieudanych operacji lub utrzymujących się kłujących bóli, upośledzonego chodu. Umiarkowane obrażenia palców stopy: Urazy te obejmują stosunkowo proste złamania lub zaostrzenie istniejącego wcześniej stanu zwyrodnieniowego lub urazy szarpane jednego lub więcej palców stopy. Przypadki, w których występują przedłużające się drobne objawy i / lub potrzeba operacji powodującej długotrwały dyskomfort i trwałe blizny, mogą uzasadniać przyznanie odszkodowania w górnej części tego przedziału. Niższa kwota byłaby przyznawana za proste złamania lub zmiażdżenie, uraz tkanki miękkiej jednego lub więcej palców stopy. Mniejszym obrażeniom, które ustąpią w krótkim czasie, będzie przysługiwać mniejsze odszkodowanie.
Ciężkie przypadki: W takich przypadkach rokowanie będzie złe. Zdolność do pracy zostanie znacznie zmniejszona, jeśli nie zostanie całkowicie wyeliminowana. Znaczące potrzeby w zakresie opieki/pomocy domowej. Mogą występować współistniejące problemy psychologiczne. Górny przedział obejmuje objawy, które mogą rozprzestrzenić się na inne kończyny. Umiarkowane przypadki: Górny koniec tego przedziału będzie obejmował przypadki, w których znaczący wpływ zaobserwowano przez dłuższy okres, ale prognozy zakładają pewną przyszłą poprawę, umożliwiającą powrót do pracy w znacznym stopniu (niekoniecznie pełnym wymiarze godzin) i przy jedynie niewielkich przyszłych wymaganiach dotyczących opieki. Niższe odszkodowanie w tym przedziale będzie obejmowało przypadki, w których objawy utrzymują się przez kilka lat, ale mają bardziej zmienną intensywność, gdzie leki skutecznie ograniczają objawy i / lub gdy rokowanie jest znacznie lepsze, ale nie oznacza całkowitego wyzdrowienia.
Ciężkie przypadki: W takich przypadkach znaczące objawy będą utrzymywać się pomimo leczenia i oczekuje się, że będą się utrzymywać, co będzie miało niekorzystny wpływ na zdolność do pracy i potrzebę pewnej opieki/pomocy. Większość przypadków fibromialgii z poważnymi uporczywymi objawami mieści się w tym zakresie. Umiarkowane przypadki: Na górnym końcu tego przedziału znajdują się przypadki, w których objawy utrzymują się, chociaż w mniejszym stopniu niż powyżej, wpływ na zdolność do pracy/funkcjonowania w życiu codziennym jest mniej wyraźny. Znajdą się przypadki, w których dokonano pełnego lub prawie całkowitego wyleczenia (lub jest to przewidywane) po tym, jak objawy utrzymują się przez kilka lat. Przypadki, w których występują istotne objawy, ale w których poszkodowany był narażony na rozwój bólu wykrytego w ciągu kilku lat (lub przypadki „przyspieszenia”) również mieszczą się w tym przedziale.
Złamania kości frontowych twarzy (Le Fort Fractures). Liczne złamania kości twarzy. Złamania nosa lub kompleksu nosa: Poważne lub liczne złamania wymagające wielu operacji i / lub powodujące trwałe uszkodzenie: dróg oddechowych, trudności w oddychaniu i / lub nerwy lub przewody łzowe i / lub deformacja twarzy. Złamania nosa lub kompleksu nosa: Złamanie z przemieszczeniem, w którym jest możliwy całkowity powrót do zdrowia, ale dopiero po operacji. Złamania nosa lub kompleksu nosa: Złamanie z przemieszczeniem, wymagające jedynie zabiegu. Złamania nosa lub kompleksu nosa: Proste nieprzemieszczone złamanie z całkowitym wyleczeniem. Złamania kości policzkowych: Poważne złamania wymagające operacji, ale z trwałymi konsekwencjami, takimi jak: parestezja policzków lub warg lub element oszpecenia. Złamania kości policzkowych: Proste złamanie kości policzkowych, w przypadku którego konieczna jest pewna operacja rekonstrukcyjna, ale po której następuje całkowite wyleczenie bez (lub tylko z minimalnymi) efektami kosmetycznymi. Złamania kości policzkowych: Proste złamanie kości policzkowych, w przypadku którego operacja nie jest wymagana i występuje całkowite wyleczenie. Złamania szczęki: Bardzo poważne wielokrotne złamania, po których następuje długotrwałe leczenie i trwałe konsekwencje, w tym silny ból, ograniczenie jedzenia, parestezja i / lub ryzyko zapalenia stawów. Złamania szczęki: Poważne złamanie z trwałymi konsekwencjami, takimi jak trudności z otwieraniem ust - podczas jedzenia lub parestezja w okolicy żuchwy. Złamania szczęki: Proste złamanie wymagające unieruchomienia, ale z całkowitym wyleczeniem. Uszkodzenie zębów: Znaczny, przewlekły ból zęba (np. z nieleczonego ropnia) utrzymujący się przez wiele lat wraz ze znacznym ogólnym pogorszeniem się stanu zębów. Uszkodzenie zębów: Poważne uszkodzenie i utrata kilku przednich zębów. Uszkodzenie zębów: Poważne uszkodzenie i utrata dwóch przednich zębów. Uszkodzenie zębów: Poważne uszkodzenie i utrata jednego przedniego zęba. Uszkodzenie zębów: Utrata lub uszkodzenie tylnich zębów: odszkodowanie za ząb.
Bardzo ciężkie blizny: U stosunkowo młodych poszkodowanych (zazwyczaj nastolatków do wczesnych lat 30), u których efekt kosmetyczny jest bardzo oszpecający, a reakcja psychologiczna jest ciężka. Mniej poważne blizny: Gdzie oszpecenie jest nadal znaczące i występuje znacząca reakcja psychologiczna. Znaczne blizny: Tam, gdzie najgorsze efekty zostały lub zostaną zmniejszone przez chirurgię plastyczną, pozostawiając pewną niepełnosprawność kosmetyczną i gdzie reakcja psychologiczna nie jest duża lub, która na początku była znaczna, ale zmniejszyła się do stosunkowo niewielkich rozmiarów. Obejmuje przypadki, w których blizna jest widoczna z odległości rozmówców. Mniej znaczące blizny: W takich przypadkach może istnieć tylko jedna blizna, którą można zakamuflować lub istnieje wiele bardzo małych blizn, które nie wpływają znacząco na wygląd, a reakcja nie jest większa niż u zwykle wrażliwej młodej osoby. Niewielkie blizny: W takich przypadkach efekt jest niewielki.
W tym zakresie mieści się szereg widocznych blizn szarpanych lub pojedynczą oszpecającą bliznę na nodze (nogach), ręce (rękach) lub dłoni (dłoniach), plecach lub klatce piersiowej. W przypadkach, gdy wykonano laparotomię zwiadowczą, ale nie stwierdzono żadnego znaczącego urazu wewnętrznego, odszkodowanie odzwierciedla operację i nieuniknioną bliznę. Pojedyncza zauważalna blizna lub kilka powierzchownych blizn na nodze (nogach), ramieniu (ramionach) lub dłoni (dłoniach) z niewielkim deficytem kosmetycznym. Skutki oparzeń są zwykle uważane za poważniejsze, ponieważ powodują one zwykle większy ból i mogą prowadzić do trwałych obrażeń fizycznych i psychicznych. Czynniki, które będą miały wpływ na wysokość odszkodowania w przypadkach oparzeń, obejmują: a) procent powierzchni ciała dotkniętej oparzeniami. b) czy oparzenia są pełnej grubości, częściowej grubości czy powierzchowne. c) kosmetyczny wpływ urazów i reakcje poszkodowanego. d) potrzeba (i zakres) operacji. e) wszelkie wynikające z tego niepełnosprawności fizyczne. f) wpływ psychologiczny.
Poważne przypadki: Uszkodzenie włosów w wyniku wadliwego trwałego falowania, koloryzacji, którego skutkami są zapalenie skóry, egzema lub mrowienie, pieczenie skóry głowy powodujące wysuszenie, łamliwość włosów, które łamią się i / lub wypadają, prowadząc do cierpienia, depresji, zakłopotania i utraty pewności siebie oraz utrudnianie w życiu społecznym. W poważniejszych przypadkach, perspektywy odrastania są słabe lub nastąpiła całkowita utrata obszarów włosów, a odrastanie jest powolne. W przypadku znacznego upośledzenia psychicznego lub konieczności interwencji chirurgicznej (przeszczep skóry) odszkodowanie może być wyższe.
Mniej poważne przypadki: Objawy są mniejsze lub mają jedynie niewielki charakter. Również przypadki, w których włosy zostały wyrwane, pozostawiając łysiny. Wysokość odszkodowania będzie zależała od czasu potrzebnego do ponownego odrostu włosów. W tym przedziale uwzględnione zostaną przypadki łysienia wywołanego stresem powodującym utratę włosów, w których pełne wyzdrowienie następuje w ciągu dwóch lat.
Zapalenie skóry obu rąk: Z pękaniem i bolesnością, wpływające na zatrudnienie i obowiązki domowe, z pewnymi konsekwencjami psychologicznymi, utrzymujące się przez kilka lat, być może bezterminowo.
Zapalenie skóry jednej lub obu rąk: Utrzymujące się przez dłuższy czas, ale ustępujące po leczeniu i / lub użyciu rękawiczek do określonych zadań.
Swędzenie, podrażnienie i (lub) wysypka na jednej lub obu dłoniach: Ustępujące w ciągu kilku miesięcy podczas leczenia. W tym przedziale mieści się również krótkotrwałe pogorszenie wcześniejszego stanu skóry.
Urazy, w których następuje całkowite wyleczenie w ciągu siedmiu dni. Urazy, w których następuje całkowite wyleczenie w ciągu 28 dni. Urazy, w przypadku których następuje całkowite wyleczenie w ciągu trzech miesięcy.
